Το δημογραφικό και η πραγματικότητα της μητρότητας

Η υπογεννητικότητα είναι και σύμπτωμα μιας βαθύτερης κοινωνικής ανισότητας, όχι μόνο ζήτημα εισοδημάτων ή διαθέσιμων υποδομών

Ταπεινότητα και Βία

Δύο πρόσφατες έρευνες αποκαλύπτουν την πραγματικότητα πίσω από τη βιτρίνα της εργασιακής κανονικότητας στην Ελλάδα.

Η Marina Abramović, στην performance Rhythm 0 (1974), έθεσε μπροστά στο κοινό της 72 αντικείμενα - από ένα τριαντάφυλλο μέχρι ένα πιστόλι - και στάθηκε για έξι ώρες ακίνητη, καλώντας τους θεατές να χρησιμοποιήσουν τα αντικείμενα επάνω της με όποιον τρόπο ήθελαν. Το αποτέλεσμα ήταν εφιαλτικό: μέσα σε λίγες ώρες, οι θεατές, που ξεκίνησαν διστακτικά, κατέληξαν να την κακοποιούν, να την γδύνουν, να τη μαχαιρώνουν, να την ταπεινώνουν. Κάποιος τοποθέτησε το γεμάτο πιστόλι στον κρόταφό της. 

Αν δεν είσαι το «τέλειο θύμα», καλύτερα μη μιλήσεις καθόλου

Στη δίκη Φιλιππίδη μπορεί να μην υπάρχουν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία για καταδίκη. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί τη χλεύη, τα σεξιστικά υπονοούμενα, και, τελικά, την αμφισβήτηση του δικαιώματος στην καταγγελία. 

Η σιωπηλή υποχώρηση των πολυεθνικών από τη διαφορετικότητα

Πώς οι μεγάλες εταιρείες αναδιπλώνονται στα ζητήματα διαφορετικότητας και ένταξης, υπό την πίεση ενός εχθρικού πολιτικού κλίματος.

«Η εταιρεία στην οποία εργάζομαι σήμερα δεν έχει καμία σχέση με την εταιρεία στην οποία εργαζόμουν πριν από τρία χρόνια», μου είπε στέλεχος πολυεθνικής πρόσφατα. «Τότε συζητούσαμε συνέχεια για συμπερίληψη, διαφορετικότητα, work-life balance, στόχους ισότητας των φύλων στη διοικητική ομάδα και στις αμοιβές, εργασία από το σπίτι, βιωσιμότητα. Σήμερα αυτά δεν υπάρχουν πλέον στο λεξιλόγιό μας».

Η ασυλία είναι το πρόβλημα στο Δημόσιο, όχι η μονιμότητα

Υπάρχουν υπηρεσίες στο Δημόσιο που στέλνουν email στους εργαζομένους για ραντεβού αξιολόγησης, ώστε αυτό να μπαίνει στα ημερολόγια. Αξιολόγηση δεν γίνεται, αλλά φαίνεται ότι έγινε, δημιουργούνται εικονικά δεδομένα, και όλοι είναι ευχαριστημένοι.