Ψήφος εμπιστοσύνης στις δυνατότητές μας!

Όλη την προεκλογική περίοδο, ο κάθε ένας από εμάς τους υποψηφίους έχει μιλήσει με πολλούς πολίτες (ελπίζουμε όχι πελάτες) και έχει αναλύσει διεξοδικά τις προτάσεις τις ΔΡΑΣΗΣ. Για την κατάργηση των εργοδοτικων εισφορών και των εισφορών εργαζομένου και τη Βασική Εθνική Σύνταξη, για την παροχή υπηρεσιών υγείας για όλους σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο από τον προϋπολογισμό, για την απλοποίηση της φορολογίας εισοδήματος και της φορολογίας ακινήτων, για το άνοιγμα όλων των αγορών και των επαγγελμάτων. Οι πολίτες μας έχουν "ανακρίνει" και προσπαθήσαμε να απαντήσουμε με τον πιο σωστό τρόπο. Μάλιστα, δεχθήκαμε ερωτήσεις πολύ πιο συγκεκριμένες και απαιτητικές από ό,τι οι εκπρόσωποι των άλλων κομμάτων, καθώς οι προτάσεις οι δικές μας ήταν καθ´όλα καινοτόμες.

Όλα αυτά είναι καλά. Το σημαντικότερο όμως κατά τη γνώμη μου δεν είναι αυτές οι συγκεκριμένες προτάσεις της ΔΡΑΣΗΣ, αλλά η αντίληψη που θέλει να φέρει στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα και το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώνει τις πολιτικές της, δηλαδή ο φιλελευθερισμός και η πρακτική αντιμετώπιση των ζητημάτων.

Τι θέλουμε;

Μια αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, που θα υπάρχει για να εξυπηρετεί το πολίτη και όχι για να θέτει προσκόμματα στη δραστηριότητα του.
Ένα στιβαρό θεσμικό και νομικό πλαίσιο. Ο έλεγχος των εξουσιών να είναι πραγματικός, η δικαιοσύνη να είναι όχι μόνο ταχεία αλλά και δίκαιη, με κανόνες που θα ισχύουν για όλους.
Ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό πλαίσιο, που δεν θα αλλάζει κάθε τρεις και λίγο και που δεν θα απαιτεί από τον επιχειρηματία και τον ιδιώτη να έχουν συνέταιρό τους το κράτος σε κάθε τους δραστηριότητα.
Ένα κοινωνικό κράτος δίκαιο, με αξιοπρεπείς παροχές για όλους.
Ποιοτική δημόσια παιδεία για όλους. Παιδεία που θα ετοιμάζει τους νέους ώστε να γίνουν σωστοί πολίτες, που θα μπορούν να πατούν στα πόδια τους, να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις για να δημιουργήσουν.

Αυτό το πλαίσιο αρχών είναι εκείνο που δείχνει εμπιστοσύνη στις ικανότητες του κάθε πολίτη και της χώρας συνολικά. Το σύνθημα της ΔΡΑΣΗΣ, "δώσε ψήφο εμπιστοσύνης στον εαυτό σου", δεν είναι τυχαίο, αντανακλά ακριβώς αυτή την πίστη, ότι στις κατάλληλες συνθήκες οι Έλληνες μπορούν να μεγαλουργήσουν.

Αν, όπως το ελπίζω, η ΔΡΑΣΗ μπει στη Βουλή αύριο και συνεργαστεί με άλλες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις για το σχηματισμό κυβέρνησης, θα πιέσει για προτάσεις πολιτικής που να πληρούν αυτά τα δεδομένα. Υπάρχουν και στα (πρώην) μεγάλα κόμματα άνθρωποι που ασπάζονται αυτές τις ιδέες, αλλά βεβαίως πνίγονται στο γενικότερο χαμό - μπορεί να αναρωτηθεί κανείς γιατί παραμένουν σε αυτά...

Το στοίχημα είναι να ξεπεράσουμε τις φοβίες μας, να καταφέρουμε στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις να ευημερήσουμε εδώ, στην Ελλάδα. Δεν είναι εύκολο, καθώς τα κίνητρα που είχε ο Έλληνας μέχρι σήμερα και η παιδεία που έχει λάβει τον οδηγούν να αντιμετωπίζει το κράτος σαν πατερίτσα: είναι απαραίτητο για την ισορροπία του, αλλά δεν του επιτρέπει να τρέξει. Στη ΔΡΑΣΗ πιστεύουμε ότι ο Έλληνας μπορεί όχι απλά να τρέξει αλλά να πετάξει, και θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να του δώσουμε φτερά.

Είμαι δημόσιος υπάλληλος. Γιατί να ψηφίσω Δράση;

Υπάρχει ένα καίριο θέμα για το μέλλον χιλιάδων συμπολιτών μας με το οποίο κανένα από τα κόμματα που διεκδικούν αύριο την εξουσία ή που, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, θα μπουν στη Βουλή, δεν ασχολείται. Το νέο μνημόνιο, το οποίο ψηφίστηκε και από τα δυο μεγάλα κόμματα και είναι πλέον νόμος του κράτους, προβλέπει απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το τέλος του 2013. Συγκεκριμένα, αναφέρει: "Παραμένουμε πιστοί στη δέσμευση μας να μειώσουμε την απασχόληση στη γενική κυβέρνηση κατά τουλάχιστον 150.000 την περίοδο 2011-1015". Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία όμως τι λέει τι μνημόνιο. Ότι και να κάνει κανείς, μια κοινωνία με 2 εκατομμύρια ασφαλισμένους στο ΙΚΑ, με μέσο μεικτό μισθό 1.500 ευρώ, δεν μπορεί να πληρώνει 1 εκατομμύριο υπαλλήλους του στενού και του ευρύτερου δημοσίου τομέα, με μέσες αποδοχές οι οποίες μπορεί να ξεπερνούν και κατά 40% τις αποδοχές του ιδιωτικού τομέα. Η εξίσωση απλά δεν βγαίνει.

Μόνο η Δράση, που κατεβαίνει στις εκλογές σε συνασπισμό με τη Φιλελεύθερη Συμμαχία, τολμά να θίξει το θέμα, και ταυτόχρονα έχει συγκεκριμένη πρόταση για το πώς θα ληφθεί πρόνοια ώστε οι άνθρωποι αυτοί που θα βρεθούν εκτός εργασίας να μην βρεθούν παράλληλα και στο δρόμο, διότι προφανώς αυτό δεν είναι λύση σε ένα κοινωνικό κράτος.

Η πρόταση είναι τέτοια που μπορεί να την αντέξει το ελληνικό κράτος, ακόμα και στην κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα: οι απολυμένοι να λαμβάνουν το 70% του μισθού τους για 3 χρόνια. Είναι μια πρόνοια πολύ καλύτερη από αυτή που αντιμετωπίζουν οι 700.000 νέοι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα. Το Δημόσιο θα εξοικονομήσει το 30% του μισθού, τα ενοίκια των χώρων, τους πόρους που σήμερα χρησιμοποιούν για την εργασία τους, τους λογαριασμούς ΔΕΚΟ, κινητής τηλεφωνίας, θα μπορεί να αξιοποιήσει ορισμένα ακίνητα που θα αδειάσουν κλπ, ενώ οι ίδιοι θα έχουν όλο το χρόνο να βρουν άλλη εργασία.

Όμως η άνεση χρόνου για να βρεις άλλη δουλειά είναι δώρο-άδωρο αν δεν υπάρχουν δουλειές. Η Δράση έχει μια πρόταση για την οικονομία που θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, στις οποίες θα μπορούν να απασχοληθούν παραγωγικά πλέον οι απολυμένοι του δημοσίου, και μάλιστα χωρίς να περάσουν πρώτα από τα γραφεία του κόμματος για να προσληφθούν. Η Δράση λέει ανεπιφύλακτα «ναι» σε ανταγωνιστικές αγορές χωρίς προνόμια, σε άνοιγμα των επαγγελμάτων, σε μείωση γραφειοκρατίας και κρατικοδίαιτων προνομίων. Δηλαδή σε εκείνες τις πολιτικές που θα δημιουργήσουν στα επόμενα τρία χρόνια νέες θέσεις εργασίας, που θα απορροφήσουν τους πρώην δημοσίους υπαλλήλους και τους ήδη υφιστάμενους ανέργους του ιδιωτικού τομέα, σε παραγωγικές πλέον δραστηριότητες.

Μην ξεχνάμε ποτέ την σημασία του ανοίγματος των αγορών: στο παρελθόν, όταν ξεκίνησε η ανταγωνιστική αγορά κινητής τηλεφωνίας (με νόμο του Στέφανου Μάνου, αρχηγού της Δράσης), οι ιδιωτικές εταιρείες που επένδυσαν εκατομμύρια στη χώρα στελεχώθηκαν σε μεγάλο βαθμό από εξειδικευμένα στελέχη που αποχώρησαν από τον ΟΤΕ. Οι πλεονασματικοί εργαζόμενοι του ΟΤΕ έγιναν παραγωγικοί εργαζόμενοι που συνεισέφεραν προστιθέμενη αξία στην οικονομία. Στο μέλλον, θέλουμε να μπορεί ο οποιοσδήποτε να ανοίξει, για παράδειγμα, ένα φαρμακείο, και να προσλάβει τρεις νέους φαρμακοποιούς να το λειτουργούν.

Οι απολύσεις στο Δημόσιο είναι αναπόφευκτες την επόμενη των εκλογών, όσο και αν τα κόμματα που συμμετέχουν στο διάλογο αποφεύγουν να θίξουν το θέμα. Εθελοτυφλεί όποιος αρνείται να το παραδεχτεί, και ματαιοπονεί ο δημόσιος υπάλληλος που ευελπιστεί ότι, στο τέλος, κάτι θα γίνει και η κατάσταση θα παραμείνει ως έχει. Τα λεφτά απλά δεν υπάρχουν.

Στις 6 Μαΐου, ο δημόσιος υπάλληλος έχει κάθε συμφέρον να επιλέξει τη Δράση, γιατί είναι το μόνο κόμμα που, με τη συμμετοχή της στην επόμενη Βουλή και ενδεχομένως στην επόμενη κυβέρνηση, θα πιέσει ώστε να εφαρμοστούν οι πολιτικές εκείνες που θα του προσφέρουν ένα δίχτυ ασφαλείας για ικανό χρονικό διάστημα, αν ο οργανισμός στον οποίο εργάζεται κλείσει, και παράλληλα θα απελευθερώσουν το παραγωγικό και επιχειρηματικό δυναμικό της χώρας, ώστε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας για όλους.


Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στη Εστία (3/5/2012)