Η «ηθική» πολλών πολιτικών της τελευταίας 35ετίας δεν θα τους απέτρεπε καθόλου, αντιθέτως μάλιστα, να αναζητήσουν τρόπους να φορτώσουν στους πολίτες τα χρέη των κομμάτων τους. Ο κ. Βενιζέλος μάλλον δεν θα δίσταζε ούτε στιγμή – θα αιτιολογούσε δε και το εγχείρημα με τρόπο που πολλούς θα έπειθε ότι είναι προς το συμφέρον τους, το δικό τους προσωπικό και άμεσο, να αναλάβουν να πληρώσουν τα χρωστούμενα του ΠΑΣΟΚ, αυτά με τα οποία εξαγόραζε εν μέρει την ψήφο τους επί δεκαετίες.
Θυμίζω ότι από κοινού τα δύο κόμματα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χρωστούν περίπου 270 εκατ. ευρώ στις τράπεζες. Η σημερινή κρατική επιχορήγηση που λαμβάνουν από τα χρήματα των φορολογουμένων δεν αρκεί ούτε για την αποπληρωμή των τόκων, κι ακόμα λιγότερο του κεφαλαίου. Έχουν δε φροντίσει να νομοθετήσουν ότι κάποιες δόσεις αυτής της κρατικής επιχορήγησης δεν μπορούν να κατασχεθούν από τις τράπεζες, έναντι των συσσωρευμένων χρεών, παρόλο που αποτελούν μέρος των εγγυήσεων που δόθηκαν για τα δάνεια. Ο κίνδυνος αυτά τα δάνεια να μην αποπληρωθούν ποτέ και να επιβαρύνουν τελικά τους φορολογουμένους, αφού θα επιβαρύνουν τους ισολογισμούς των κρατικά πλέον ελεγχόμενων τραπεζών, είναι υπαρκτός και τεράστιος.
Για το ΠΑΣΟΚ λοιπόν, το δέλεαρ είναι μεγάλο να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει την πρόσφατα αναγγελθείσα «κίνηση των 58» για να αντιμετωπίσει το δικό του αδιέξοδο. Αν το επιχειρήσει, πιστεύω ότι η προσπάθειά του δεν θα ευοδοθεί: οι «58» στοχεύουν στη δημιουργία ενός υγιούς κεντροαριστερού πόλου και το ξέπλυμα των αμαρτιών του ΠΑΣΟΚ κάθε άλλο παρά υπηρετεί αυτόν τον σκοπό. Δεν θα βοηθήσουν.
Παραμένει όμως ένα άλλο πρόβλημα: Η ελληνική κεντροαριστερά δεν μπορεί να λύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Είναι αυτή που έφερε τη χώρα στην κατάσταση στην οποία είναι σήμερα, συνεπικουρούμενη από ακόμα πιο αριστερούς σε περιφερειακές θέσεις αλλά με αυξημένη ισχύ, και με την ανοχή και σύμπραξη της φοβικής "δεξιάς". Δεν αρκούν οι πραγματικά καλές προθέσεις κάποιων για να τη βγάλει. Το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κεντροαριστεράς μάχεται ακόμα και σήμερα για τη διατήρηση του στάτους κβο.
Παρόλο που βλέπω μέσα στους 58 αρκετούς ανθρώπους που νομίζω ότι έχουν ειλικρινή πρόθεση να κάνουν τις μεταρρυθμίσεις που χρειαζόμαστε (και πολλούς που φέρουν άμεση ευθύνη για τη σημερινή κατάντια), η πρόσκληση προς το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ αποδυναμώνει το εγχείρημα. Το ΠΑΣΟΚ το ξέρουμε δεκαετίες τώρα, τη δε ΔΗΜΑΡ την είδαμε και η απέχθειά της προς οποιαδήποτε δραστική μεταρρύθμιση είναι νωπή στις μνήμες όλων: δεν σκέφτομαι -μόνο- την κινητικότητα, σκέφτομαι π.χ. τον νόμο για τα ΑΕΙ. Το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ δεν μπορούν να περιορίσουν το κράτος (το πρώτο συνέβαλε αποφασιστικά στη διόγκωσή του, η δεύτερη το προστάτεψε μέχρι αποχώρησης από την κυβέρνηση!), να πολεμήσουν τις πελατειακές σχέσεις, να ενισχύσουν την ιδιωτική επιχειρηματικότητα, να φτιάξουν ένα σωστό κοινωνικό κράτος για όσους το έχουν πραγματική ανάγκη.
Γι αυτό η συμμετοχή φιλελεύθερων σε οποιαδήποτε προσπάθεια αναδόμησης της χώρας είναι απαραίτητη, αλλά δυστυχώς οι φιλελεύθεροι, με μία δύο μόνο εξαιρέσεις, απουσιάζουν από τις υπογραφές του κειμένου. Είναι χρησιμότερη για τη χώρα μία πολιτική σύμπραξη στην οποία οι φιλελεύθερες ιδέες θα έχουν ενεργό ρόλο – την ελληνική κεντροαριστερά τη δοκιμάσαμε και είμαστε εδώ όπου είμαστε. Οι φιλελεύθεροι πιστεύουν πραγματικά αυτά που λένε για τις μεταρρυθμίσεις, και έχουν καταθέσει καινοτόμες προτάσεις για πολλά θέματα. Δεν θα αναγκαστούν να κάνουν κουτσές παρεμβάσεις πιεζόμενοι από ένα μνημόνιο (που δεν έχουν διαβάσει και) με το οποίο δεν συμφωνούν. Προτείνουν ένα ελληνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων (πράγμα που ούτε το ΠΑΣΟΚ, στην εξουσία σχεδόν ανελλιπώς από το 2009, ούτε η ΔΗΜΑΡ, έχουν φτιάξει, ούτε βεβαίως η ΝΔ) που προβλέπει και προστασία για τους θιγόμενους, μία σημαντική παράμετρο που δεν έχει αξιολογηθεί όσο θα έπρεπε. Θα εφαρμόσουν αυτό το πρόγραμμα με αυτοπεποίθηση.
Για παράδειγμα, πιστεύει κανείς ότι θα είχαν μείνει τόσο πίσω οι αποκρατικοποιήσεις, αν στο τιμόνι του ΤΑΙΠΕΔ ήταν ο Στέφανος Μάνος;
Μιλώντας για φιλελεύθερους, δεν αναφέρομαι μόνο στη Δράση. Φιλελεύθεροι υπάρχουν σε πολλούς χώρους και ακομμάτιστοι, όμως το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ δεν χαρακτηρίζονται από αυτούς. Ελπίζω λοιπόν ότι οι φιλελεύθεροι θα συμμετέχουν ενεργά στον διάλογο, που δεν ξεκίνησε τώρα, και στη δημιουργία ενός μεταρρυθμιστικού κέντρου, που θα έχει την αναγκαία απήχηση στους ψηφοφόρους. Η χώρα έχει ανάγκη από πραγματικές τομές και ανθρώπους που δεν θα διστάσουν να τις υλοποιήσουν. Οι άνθρωποι αυτοί μάλλον δεν βρίσκονται στο παλαιό και αμετανόητο ΠΑΣΟΚ ή στη ΔΗΜΑΡ.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Σημείωση για τη χρηματοδότηση των κομμάτων: Στην Ελλάδα έχουμε μία από τις μεγαλύτερες πανευρωπαϊκώς επιχορηγήσεις, περίπου 10 ευρώ ανά ψήφο. Αυτό δεν εμπόδισε τα κόμματα εξουσίας στο παρελθόν να κάνουν για τα δικά τους οικονομικά αυτό ακριβώς που έκαναν για τα οικονομικά της χώρας: να δανείζονται αλόγιστα υποθηκεύοντας το μέλλον.
Η Δράση έχει δεσμευτεί ότι θα κρατήσει από την κρατική επιχορήγηση (που δεν έχει ακόμα αποδοθεί στο σύνολό της) μόνο το ποσό με το οποίο επιχορηγούνται τα κόμματα στη Γερμανία, κάτω δηλαδή από ένα ευρώ ανά ψήφο. Στηρίζεται στην ενίσχυση των φίλων και των μελών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου