Σημειώσεις για το μεταναστευτικό πέρα από στερεότυπα και εύκολες βεβαιότητες

Τα παράλογα της ελληνικής γραφειοκρατίας, οι παρανοήσεις που κυριαρχούν στον δημόσιο διάλογο και οι δυσκολίες του συστήματος για όσους θέλουν να έρθουν νόμιμα στη χώρα μας.

Για να γίνουν δεκτοί ασυνόδευτοι ανήλικοι μετανάστες στις δομές που υπάρχουν γι αυτόν τον σκοπό, πρέπει να μην πάσχουν από φυματίωση και ψώρα. Το σχετικό θεσμικό πλαίσιο είναι βασιλικό διάταγμα του 1952, το οποίο ζει και βασιλεύει - αλλά είναι προφανώς εντελώς ξεπερασμένο. Εξάλλου, αυτές οι ασθένειες έχουν πρακτικά εκλείψει, και σε κάθε περίπτωση, είναι ιάσιμες.

Τρέχοντας με την όπισθεν

Μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη όταν παραμένουμε τόσο πίσω στους μισθούς σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη;

Η Eurostat δημοσίευσε πρόσφατα τα στοιχεία για τον μέσο μισθό εργαζομένων με πλήρη απασχόληση στις χώρες της Ένωσης για το 2024: Ο μέσος μισθός στην ΕΕ έφτασε τα 39.808 ευρώ για το 2024 και σημείωσε αύξηση κατά 5,2% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Οι χώρες με τις υψηλότερες αποδοχές παραμένουν το Λουξεμβούργο με 83.000 ευρώ, η Δανία με 71.600 ευρώ και η Ιρλανδία με 61.100 ευρώ. Στον αντίποδα, οι χαμηλότεροι μισθοί καταγράφονται στη Βουλγαρία με 15.400 ευρώ, την Ελλάδα με 18.000 ευρώ και την Ουγγαρία με 18.500 ευρώ (τα ποσά είναι στρογγυλοποιημένα).

Πώς είναι σήμερα ο Λόφος του Στρέφη;

Ο λόφος του Στρέφη, με ύψος 150 μέτρα, είναι μία υποτιμημένη πράσινη όαση στο κέντρο της Αθήνας. Στη σκιά του επιβλητικού Λυκαβηττού (277 μέτρα), χάνεται, ενώ δεσπόζει ανάμεσα στη Νεάπολη και τα Εξάρχεια. 

Το δημογραφικό και η πραγματικότητα της μητρότητας

Η υπογεννητικότητα είναι και σύμπτωμα μιας βαθύτερης κοινωνικής ανισότητας, όχι μόνο ζήτημα εισοδημάτων ή διαθέσιμων υποδομών.

Σύμφωνα με τη μελέτη «Τι πιστεύουν οι Έλληνες 2024» της Διανέοσις, στην Ελλάδα, οι άνθρωποι δηλώνουν ότι θέλουν να κάνουν 2,6 παιδιά, αλλά στην πράξη κάνουν 1,4. Ο βασικός λόγος που αναφέρουν για το γεγονός ότι κάνουν λιγότερα παιδιά από όσα επιθυμούν είναι οι οικονομικές δυσκολίες, με δεύτερο την έλλειψη υποδομών υποστήριξης και τρίτο τη δυσκολία συνδυασμού μητρότητας (όχι πατρότητας) και επαγγελματικής ζωής. 

Και ενώ συζητάμε εκτενώς το πρόβλημα της υπογεννητικότητας – που δεν είναι μόνο ελληνικό – και υλοποιούνται παρεμβάσεις στο πεδίο της οικονομικής στήριξης ή των υποδομών, καθόλου δεν έχει συζητηθεί αυτό το fertility gap: η απόσταση δηλαδή μεταξύ του αριθμού των παιδιών που δηλώνουν οι άνθρωποι ότι θέλουν να κάνουν και αυτών που τελικά κάνουν.