Η ευτυχία του να είσαι σαλιγκάρι

Σύμφωνα με την 4^η αξιολόγηση της πορείας το Μνημονίου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ποσοστό εισπραξιμότητας του νέου φόρου ακινήτων ΕΝΦΙΑ υπολογίζεται σε μόλις 72% (σελ. 32), και παράλληλα προβλέπεται η νομοθέτηση της δυνατότητας να βγαίνει σε πλειστηριασμό η ακίνητη περιουσία των πολιτών με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο μόλις στο 1/3 της «αντικειμενικής» αξίας της ή και χαμηλότερα (σελ. 157). Ο ατυχής οφειλέτης φορολογούμενος που θα χάνει περιουσία πολύ μεγαλύτερης πραγματικής αξίας για μερικές χιλιάδες ευρώ, θα συνεχίσει να διώκεται για το υπόλοιπο της οφειλής προς το Δημόσιο!

Δηλαδή, η κυβέρνηση:

Ομολογεί εμμέσως αλλά σαφώς ότι οι πραγματικές αξίες των ακινήτων υπολείπονται σημαντικά των (δήθεν) αντικειμενικών.

Κρατιστές, φορομπήχτες, καταστροφικοί νομοθέτες

Όποιος έχει περάσει από τον ιδιωτικό τομέα, εκτός αν ήταν ήδη από τότε κρυφο-κρατικοδίαιτος, θα πρέπει να ξέρει ότι όταν υπερφορολογείς μια οικονομική δραστηριότητα που μπορεί να μετακινηθεί ή να αποτραβηχτεί εύκολα, τότε η φορολογητέα ύλη απλά μπορεί να μην είναι εκεί όταν πας να εισπράξεις τον φόρο. Συνεπώς, ειδικά σε τέτοιες τις περιπτώσεις, το κράτος πρέπει να είναι προσεκτικό, να φορολογεί με εγκράτεια και λογική ώστε να μην «διώχνει ή να σουβλίζει την κότα που κάνει τα χρυσά αυγά».

Τα τρία πράγματα που θα ήθελα για την Αθήνα

1. Ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στις μείζονες αποφάσεις για παρεμβάσεις στην πόλη, που αφορούν και επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινότητα τους.

Για παράδειγμα, συζητείται το έργο της πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου – Πατησίων, που έχει κυριολεκτικά διχάσει όσους ζουν και κινούνται στην πόλη, αλλά οι όποιες συζητήσεις και ενέργειες γίνονται ερήμην των πολιτών. Υπάρχει ο θεσμός των δημοτικών δημοψηφισμάτων, καλό είναι να ενεργοποιηθεί για τόσο σημαντικές αποφάσεις.

2. Προσαρμογή της λειτουργίας των παιδικών σταθμών, στην κατεύθυνση της σταδιακής διεύρυνσης του ωραρίου και των ημερών λειτουργίας, ώστε να εξυπηρετούν αποτελεσματικότερα τους γονείς.