Για αρκετές ώρες χθες, οι πολίτες της Αθήνας ταλαιπωρήθηκαν καθώς το μετρό, το τραμ και ο ηλεκτρικός δεν κυκλοφορούσαν, για να εξυπηρετηθούν οι εργαζόμενοι σε αυτά που είχαν γενική συνέλευση. Για αρκετές ώρες και χθες, οι υπάλληλοι των αστικών συγκοινωνιών προτίμησαν να εξυπηρετήσουν τον εαυτό τους και να γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τούς πολίτες, τους οποίους είναι η δουλειά τους να εξυπηρετούν. Παρόλο που, όποια ώρα και αν γίνει η συνέλευση των εργαζομένων των ΜΜΕ, κάποιοι θα εργάζονται, η επιλογή να γίνεται στην καρδιά της ημέρας είναι πολύ κακή.
Για τον ίδιο λόγο, περιοδικά σταματούν να λειτουργούν οι ΔΟΥ, τα λεωφορεία, τα σχολεία, και μία σειρά άλλων δημοσίων υπηρεσιών. Μάλιστα, στην περίπτωση των σχολείων, το θέμα είναι εξόχως σημαντικό, καθώς το μήνυμα που λαμβάνουν οι μαθητές είναι ότι η συνδικαλιστική συντεχνιακή δραστηριότητα των δασκάλων και των καθηγητών τους είναι σημαντικότερη από αυτή του εκπαιδευτικού έργου που έχουν αναλάβει, γι αυτό και μπορεί να γίνεται εις βάρος του. Ένα ερώτημα είναι κάθε φορά πόσοι εργαζόμενοι συμμετέχουν σε αυτές τις γενικές συνελεύσεις και αν πληρώνονται για τις ώρες κατά τις οποίες απέχουν από την εργασία τους.
Με την ανοχή όλων των κυβερνήσεων από τη δεκαετία του ’80, ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα λειτουργεί με τρόπο στρεβλό και καταχρηστικό: ας θυμηθούμε ότι η διοίκηση της ΔΕΗ για χρόνια χρηματοδοτούσε τη ΓΕΝΟΠ, η οποία «κατέβαζε τον διακόπτη» με κάθε ευκαιρία, ότι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ αρέσκονται να καταλαμβάνουν τους καταπέλτες των πλοίων, απαγορεύοντας σε όποιον θέλει να εργαστεί και να ταξιδέψει, ότι εμποροϋπάλληλοι τρομοκρατούν τους συναδέλφους τους που τολμούν να εργάζονται τις Κυριακές που είναι ανοικτά τα καταστήματα. Ας θυμηθούμε ότι η απόφαση για την κήρυξη απεργίας λαμβάνεται συνήθως από πολύ λίγους και ως πρώτο μέσο αντίδρασης – και ας συγκρίνουμε με την πρόσφατη (13/10) 4ωρη στάση εργασίας των νοσοκόμων, οδηγών ασθενοφόρων και μαιών του NHS στη Βρετανία, με αίτημα αύξηση 1% για όλους, που ήταν η πρώτη απεργιακή τους κινητοποίηση εδώ και 32 χρόνια. Προφανώς είχαν κι άλλες διαφωνίες με την εργοδοσία όλα αυτά τα χρόνια, αλλά τις έλυναν διαφορετικά – είχαν και σοβαρούς συνδικαλιστικούς εκπροσώπους.
Η νομοθεσία που αφορά στον συνδικαλισμό στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξει, και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα. Είναι προς όφελος των εργαζομένων και του συνόλου της κοινωνίας. Σε ποια κατεύθυνση, εκτός από το να εφαρμόζονται απλώς οι άλλοι νόμοι όταν παρανομούν οι συνδικαλιστές; Η κατάργηση όλων των συνδικαλιστικών προνομίων (για παράδειγμα, είναι αμέτρητες οι άδειες που δικαιούνται οι συνδικαλιστές) και η κήρυξη απεργίας μόνο μετά από καθολική μυστική ψηφοφορία των μελών του συνδικάτου, είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Από την πλευρά της εργοδοσίας, υπάρχει και το ερώτημα αν πρέπει να θεσμοθετηθεί το λοκ άουτ. Το επιχείρημα είναι ότι η εξάσκηση του δικαιώματος αυτού από τον εργοδότη (κυρίως το Δημόσιο) θα αποτρέπει την κατάχρηση του δικαιώματος της απεργίας: πέρυσι, η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων στα Πανεπιστήμια κράτησε κλειστά τα ιδρύματα για σχεδόν τέσσερις μήνες, αλλά όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι πληρώνονταν κανονικά, χωρίς όμως να εργάζονται πραγματικά. Πόσο θα είχε διαρκέσει η απεργία, αν η κυβέρνηση, εξασκώντας το δικαίωμα του λοκ άουτ, έκλεινε τα Πανεπιστήμια; Πόσα τακτικά θα απεργούσαν οι οδηγοί στα ΜΜΕ αν ήξεραν ότι οι συνάδελφοί τους μηχανικοί θα έχαναν και αυτοί το μεροκάματό τους;
Αυτό και άλλα ζητήματα της επικαιρότητας θα συζητήσουμε λοιπόν στην επικείμενη Συνδιάσκεψη Θέσεων της Δράσης, αυτό το Σαββατοκύριακο 1-2 Νοεμβρίου, στο ξενοδοχείο President. Θα μας απασχολήσουν μεταξύ άλλων θέματα που αφορούν την πολύτιμη σχέση της χώρας με τους Ευρωπαίους εταίρους της (κι ενώ πολλοί αλληθωρίζουν προς της Ρωσία σήμερα), την οικονομία, τη φορολογία, τη δημόσια διοίκηση, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το ασφαλιστικό. Από μία σκοπιά δημοκρατική και φιλελεύθερη, θα προσπαθήσουμε να προτείνουμε λύσεις εφαρμόσιμες και ρεαλιστικές για κάποια από τα σημαντικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα. Έχουν προσκληθεί και θα σχολιάσουν τις θέσεις του κόμματος, που θα τεθούν σε ψηφοφορία, στελέχη από πολλούς πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους, όπως ο Δήμαρχος Αθηναίων, Γ. Καμίνης, οι πρώην υπουργοί Μ. Γιαννάκου και Γ. Ραγκούσης, η γ.γ. του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, Αλεξία Τσούνη, και άλλοι.
Η συνδιάσκεψη είναι ανοικτή σε όλους όσοι ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν (με είσοδο €5 για την κάλυψη των εξόδων της αίθουσας). Ελπίζω ότι θα είμαστε αρκετοί. Η Ελλάδα έχει ανάγκη σήμερα από μετριοπαθείς φωνές σύνθεσης και από ανθρώπους που έχουν διάθεση να εργαστούν για το κοινό καλό. Ελάτε.
Marketnews.gr, 31/10/2014
Για τον ίδιο λόγο, περιοδικά σταματούν να λειτουργούν οι ΔΟΥ, τα λεωφορεία, τα σχολεία, και μία σειρά άλλων δημοσίων υπηρεσιών. Μάλιστα, στην περίπτωση των σχολείων, το θέμα είναι εξόχως σημαντικό, καθώς το μήνυμα που λαμβάνουν οι μαθητές είναι ότι η συνδικαλιστική συντεχνιακή δραστηριότητα των δασκάλων και των καθηγητών τους είναι σημαντικότερη από αυτή του εκπαιδευτικού έργου που έχουν αναλάβει, γι αυτό και μπορεί να γίνεται εις βάρος του. Ένα ερώτημα είναι κάθε φορά πόσοι εργαζόμενοι συμμετέχουν σε αυτές τις γενικές συνελεύσεις και αν πληρώνονται για τις ώρες κατά τις οποίες απέχουν από την εργασία τους.
Με την ανοχή όλων των κυβερνήσεων από τη δεκαετία του ’80, ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα λειτουργεί με τρόπο στρεβλό και καταχρηστικό: ας θυμηθούμε ότι η διοίκηση της ΔΕΗ για χρόνια χρηματοδοτούσε τη ΓΕΝΟΠ, η οποία «κατέβαζε τον διακόπτη» με κάθε ευκαιρία, ότι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ αρέσκονται να καταλαμβάνουν τους καταπέλτες των πλοίων, απαγορεύοντας σε όποιον θέλει να εργαστεί και να ταξιδέψει, ότι εμποροϋπάλληλοι τρομοκρατούν τους συναδέλφους τους που τολμούν να εργάζονται τις Κυριακές που είναι ανοικτά τα καταστήματα. Ας θυμηθούμε ότι η απόφαση για την κήρυξη απεργίας λαμβάνεται συνήθως από πολύ λίγους και ως πρώτο μέσο αντίδρασης – και ας συγκρίνουμε με την πρόσφατη (13/10) 4ωρη στάση εργασίας των νοσοκόμων, οδηγών ασθενοφόρων και μαιών του NHS στη Βρετανία, με αίτημα αύξηση 1% για όλους, που ήταν η πρώτη απεργιακή τους κινητοποίηση εδώ και 32 χρόνια. Προφανώς είχαν κι άλλες διαφωνίες με την εργοδοσία όλα αυτά τα χρόνια, αλλά τις έλυναν διαφορετικά – είχαν και σοβαρούς συνδικαλιστικούς εκπροσώπους.
Η νομοθεσία που αφορά στον συνδικαλισμό στην Ελλάδα πρέπει να αλλάξει, και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα. Είναι προς όφελος των εργαζομένων και του συνόλου της κοινωνίας. Σε ποια κατεύθυνση, εκτός από το να εφαρμόζονται απλώς οι άλλοι νόμοι όταν παρανομούν οι συνδικαλιστές; Η κατάργηση όλων των συνδικαλιστικών προνομίων (για παράδειγμα, είναι αμέτρητες οι άδειες που δικαιούνται οι συνδικαλιστές) και η κήρυξη απεργίας μόνο μετά από καθολική μυστική ψηφοφορία των μελών του συνδικάτου, είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Από την πλευρά της εργοδοσίας, υπάρχει και το ερώτημα αν πρέπει να θεσμοθετηθεί το λοκ άουτ. Το επιχείρημα είναι ότι η εξάσκηση του δικαιώματος αυτού από τον εργοδότη (κυρίως το Δημόσιο) θα αποτρέπει την κατάχρηση του δικαιώματος της απεργίας: πέρυσι, η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων στα Πανεπιστήμια κράτησε κλειστά τα ιδρύματα για σχεδόν τέσσερις μήνες, αλλά όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι πληρώνονταν κανονικά, χωρίς όμως να εργάζονται πραγματικά. Πόσο θα είχε διαρκέσει η απεργία, αν η κυβέρνηση, εξασκώντας το δικαίωμα του λοκ άουτ, έκλεινε τα Πανεπιστήμια; Πόσα τακτικά θα απεργούσαν οι οδηγοί στα ΜΜΕ αν ήξεραν ότι οι συνάδελφοί τους μηχανικοί θα έχαναν και αυτοί το μεροκάματό τους;
Αυτό και άλλα ζητήματα της επικαιρότητας θα συζητήσουμε λοιπόν στην επικείμενη Συνδιάσκεψη Θέσεων της Δράσης, αυτό το Σαββατοκύριακο 1-2 Νοεμβρίου, στο ξενοδοχείο President. Θα μας απασχολήσουν μεταξύ άλλων θέματα που αφορούν την πολύτιμη σχέση της χώρας με τους Ευρωπαίους εταίρους της (κι ενώ πολλοί αλληθωρίζουν προς της Ρωσία σήμερα), την οικονομία, τη φορολογία, τη δημόσια διοίκηση, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το ασφαλιστικό. Από μία σκοπιά δημοκρατική και φιλελεύθερη, θα προσπαθήσουμε να προτείνουμε λύσεις εφαρμόσιμες και ρεαλιστικές για κάποια από τα σημαντικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα. Έχουν προσκληθεί και θα σχολιάσουν τις θέσεις του κόμματος, που θα τεθούν σε ψηφοφορία, στελέχη από πολλούς πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους, όπως ο Δήμαρχος Αθηναίων, Γ. Καμίνης, οι πρώην υπουργοί Μ. Γιαννάκου και Γ. Ραγκούσης, η γ.γ. του ελληνικού τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, Αλεξία Τσούνη, και άλλοι.
Η συνδιάσκεψη είναι ανοικτή σε όλους όσοι ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν (με είσοδο €5 για την κάλυψη των εξόδων της αίθουσας). Ελπίζω ότι θα είμαστε αρκετοί. Η Ελλάδα έχει ανάγκη σήμερα από μετριοπαθείς φωνές σύνθεσης και από ανθρώπους που έχουν διάθεση να εργαστούν για το κοινό καλό. Ελάτε.
Marketnews.gr, 31/10/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου