Σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά την
ίδρυση του πρώτου δημοτικού ραδιοφώνου, που έσπασε το μονοπώλιο της κυβέρνησης
στην ενημέρωση, υπάρχουν σήμερα στη χώρα μας εκατοντάδες δημοτικοί ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί. Θεωρούνται "ελεύθεροι"
και "ανεξάρτητοι", επειδή δεν ελέγχονται από την κεντρική εξουσία και
δεν υπηρετούν συμφέροντα ιδιωτών χρηματοδοτών (ιδιοκτητών και διαφημιζομένων). Επειδή
δεν ενδιαφέρονται για το τόσο διαμονοποιημένο κέρδος (και μπορούν να
λειτουργούν δημιουργώντας ελλείμματα), θεωρείται επίσης ότι παρέχουν
ποιοτικότερο πρόγραμμα από τους ιδιωτικούς σταθμούς (οι οποίοι πάντως θα κλείσουν
αν «δεν βγαίνουν»).
Περιέργως, δεν τίθεται στον δημόσιο
διάλογο το ερώτημα, γιατί η δημοτική ραδιοφωνία και η τηλεόραση θεωρούνται
ελεύθερες και από τον έλεγχο της δημοτικής εξουσίας. Είναι οι δημοσιογράφοι που
εργάζονται στο ευρύτερο Δημόσιο σώνει και καλά πιο ανεξάρτητοι και καλύτεροι -
ενώ δεν υφίστανται, ως υπάλληλοι του ευρύτερου Δημοσίου, καμία αξιολόγηση;
