5 "(νέο)φιλελεύθερες" προτάσεις που ΔΕΝ εφαρμόσαμε

Πώς απωθούμε πέντε μεγάλα προβλήματα 

"...μόνο στην Ελλάδα η επιθυμία για οικονομική και ατομική ελευθερία είναι τόσο συκοφαντημένη, και  ως αξία και ως επιδίωξη."

Συνδικαλισμός εναντίον κοινωνίας 1-0

Για αρκετές ώρες χθες, οι πολίτες της Αθήνας ταλαιπωρήθηκαν καθώς το μετρό, το τραμ και ο ηλεκτρικός δεν κυκλοφορούσαν, για να εξυπηρετηθούν οι εργαζόμενοι σε αυτά που είχαν γενική συνέλευση. Για αρκετές ώρες και χθες, οι υπάλληλοι των αστικών συγκοινωνιών προτίμησαν να εξυπηρετήσουν τον εαυτό τους και να γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τούς πολίτες, τους οποίους είναι η δουλειά τους να εξυπηρετούν. Παρόλο που, όποια ώρα και αν γίνει η συνέλευση των εργαζομένων των ΜΜΕ, κάποιοι θα εργάζονται, η επιλογή να γίνεται στην καρδιά της ημέρας είναι πολύ κακή.

"Αντικειμενική" πολυγλωσσία

Η αγορά ακινήτων δεν λειτουργεί ομαλά και δεν υπάρχει ικανό στατιστικό δείγμα για την αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών στις πραγματικές, υποστήριξε εν περιλήψει το Δημόσιο μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, κατά την εκδίκαση στο ΣτΕ της προσφυγής 13 πολιτών σχετικά με τη μη αναπροσαρμογή των αντικειμενικών αξιών. Οι πολίτες, μεταξύ των οποίων πολλά στελέχη της Δράσης, με πρωτοβουλία της οποίας έγινε η προσφυγή, θύμισαν στην κυβέρνηση και στο δικαστήριο ότι ο νόμος 1249/1982, με το οποίο καθιερώθηκαν οι αντικειμενικές, επιτάσσει την αναπροσαρμογή τους με συγκεκριμένη μεθοδολογία ανά διετία: «Οι κατά το προηγούμενο εδάφιο τιμές αναπροσαρμόζονται το βραδύτερο ανά διετία με τις κατά την παρ. 2 του παρόντος αποφάσεις του Υπουργού των Οικονομικών». 

Η ευτυχία του να είσαι σαλιγκάρι

Σύμφωνα με την 4^η αξιολόγηση της πορείας το Μνημονίου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το ποσοστό εισπραξιμότητας του νέου φόρου ακινήτων ΕΝΦΙΑ υπολογίζεται σε μόλις 72% (σελ. 32), και παράλληλα προβλέπεται η νομοθέτηση της δυνατότητας να βγαίνει σε πλειστηριασμό η ακίνητη περιουσία των πολιτών με ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο μόλις στο 1/3 της «αντικειμενικής» αξίας της ή και χαμηλότερα (σελ. 157). Ο ατυχής οφειλέτης φορολογούμενος που θα χάνει περιουσία πολύ μεγαλύτερης πραγματικής αξίας για μερικές χιλιάδες ευρώ, θα συνεχίσει να διώκεται για το υπόλοιπο της οφειλής προς το Δημόσιο!

Δηλαδή, η κυβέρνηση:

Ομολογεί εμμέσως αλλά σαφώς ότι οι πραγματικές αξίες των ακινήτων υπολείπονται σημαντικά των (δήθεν) αντικειμενικών.

Αντί ν'αλλάξει η χώρα, άλλαξε η τρόικα

Μέχρι το 2011, όταν έκτιζες ένα σπίτι ή έκανες οποιαδήποτε εργασία σε ακίνητο ή δημόσιο τεχνικό έργο χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες μηχανικού, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος υπολόγιζε σύμφωνα με δικούς του κανόνες το πόσο θα έπρεπε να πληρωθεί ο μηχανικός και το Ταμείο Συντάξεως Μηχανικών Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΤΣΜΕΔΕ) απαιτούσε από αυτόν τις ανάλογες εισφορές. Είχε δηλαδή ένα σύστημα «αντικειμενικών» αμοιβών ανάλογα με τις παραμέτρους του έργου. Αυτές οι «αντικειμενικές» αμοιβές ήταν πολύ μεγαλύτερες από τις πραγματικές. Η εφορία θεωρούσε όλα αυτά τα χρήματα τεκμήρια και τα αφαιρούσε από το «πόθεν έσχες» του ιδιοκτήτη. Δεν είχε καμία σημασία το πόσα χρήματα πραγματικά πληρωνόταν ο μηχανικός και πόσο τελικά το έργο στοίχιζε συνολικά. Το κράτος με τις υπηρεσίες του χρέωνε κατά το δοκούν, και το υποζύγιο-ιδιοκτήτης πλήρωνε (ή το ίδιο το κράτος, δηλαδή ο φορολογούμενος, καθώς με τον ίδιο παράλογο τρόπο γινόταν ο υπολογισμός και στα δημόσια τεχνικά έργα). 

Ούτε για την Ελλάδα, ούτε για το ΠΑΣΟΚ, είναι λύση η πρόταση των «58»

Η «ηθική» πολλών πολιτικών της τελευταίας 35ετίας δεν θα τους απέτρεπε καθόλου, αντιθέτως μάλιστα, να αναζητήσουν τρόπους να φορτώσουν στους πολίτες τα χρέη των κομμάτων τους. Ο κ. Βενιζέλος μάλλον δεν θα δίσταζε ούτε στιγμή – θα αιτιολογούσε δε και το εγχείρημα με τρόπο που πολλούς θα έπειθε ότι είναι προς το συμφέρον τους, το δικό τους προσωπικό και άμεσο, να αναλάβουν να πληρώσουν τα χρωστούμενα του ΠΑΣΟΚ, αυτά με τα οποία εξαγόραζε εν μέρει την ψήφο τους επί δεκαετίες.

Θα καταρρεύσουν οι τράπεζες λοιπόν;

«Δεν μπορούμε να μην κάνουμε κάτι, γιατί διαφορετικά θα καταρρεύσουν οι τράπεζες», δήλωσε σε συνέντευξή του ο υπουργός οικονομικών κ. Στουρνάρας, αναφερόμενος στο θέμα της άρσης της απαγόρευσης των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Στη συνέχεια, διαβεβαίωσε ότι «θα τεθούν κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια, ώστε να προστατεύονται αυτοί που έχουν πραγματικά ανάγκη και να μην βρίσκουν ευκαιρία να αποφύγουν την καταβολή των δόσεων οι κακοπληρωτές». Αντίστοιχες δηλώσεις έκαναν και οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, μετά από ειδική σύσκεψη για το θέμα.

Οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας απαγορεύτηκαν με τον νόμο Κατσέλη το 2010, και έκτοτε, με διαδοχικές ανανεώσεις, η απαγόρευση επεκτάθηκε. Παύει να ισχύει στο τέλος του τρέχοντος έτους - θεωρητικά η κυβέρνηση δεν χρειάζεται να κάνει τίποτα για να αρθεί ο περιορισμός, αυτό που συζητείται είναι αν θα τον διατηρήσει και με τι κριτήρια.

Δυστυχώς, στον δημόσιο διάλογο το θέμα τίθεται σχεδόν αποκλειστικά μόνο από την «τραπεζική» του πλευρά: οι κακές τράπεζες διεκδικούν την περιουσία του πολίτη («αλλιώς θα καταρρεύσουν»).

Γιατί οι παιδικοί σταθμοί κλείνουν τον Αύγουστο;

Οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί στη χώρα μας λειτουργούν με τους εξής περιορισμούς:

1. Μένουν ανοικτοί έντεκα (μερικές φορές μόνο δέκα) μήνες τον χρόνο - κλείνουν όλον τον Αύγουστο. 
2. Κλείνουν τις "σχολικές διακοπές", και, κυρίως, πολλές συνεχόμενες μέρες κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα. Συνολικά, σχεδόν δύο ολόκληρους μήνες το χρόνο είναι κλειστοί - ποιος εργαζόμενος όμως έχει τη δυνατότητα να παίρνει δυο μήνες άδεια; 
3. Πολλοί δέχονται παιδάκια αφού έχουν αφήσει την πάνα, δηλαδή πολλές φορές μετά τα τρία τους χρόνια. Αυτή η απαίτηση είναι παράτυπη, αλλά απολύτως υπαρκτή. 
4. Δέχονται παιδάκια με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, τον Σεπτέμβριο. Αν ένα παιδάκι είναι πολύ μικρό τον Σεπτέμβριο αλλά μπορεί μετά το Πάσχα, ή πολύ απλά αφήσει την πάνα τον Δεκέμβριο, έχασε, οι γονείς θα πρέπει να περιμένουν το επόμενο σχολικό έτος. 
5. Λειτουργούν από τις οκτώ το πρωί μέχρι τις τέσσερις το αργότερο. Μάλιστα, πολλές φορές απαιτούν να παραλαμβάνουν οι γονείς τα παιδιά ένα τέταρτο νωρίτερα, διότι στις τέσσερις λήγει το ωράριο. 

Η χαμένη ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ

Σε πρόφτατο άρθρο αναφέρθηκα στις προτάσεις που κατέθεσε στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ η κομμουνιστική τάση του κόμματος. Στον σχολιασμό που ακολούθησε, κάποιοι επεσήμαναν ότι η τάση αυτή είναι πολύ μειοψηφική μέσα στο κόμμα και ότι οι προτάσεις της ουδόλως εκφράζουν το σύνολο. Ας δούμε λοιπόν την πολιτική απόφαση του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, και κατά πόσο αυτή, έστω, είναι ρεαλιστική και επίκαιρη. Όπως και την άλλη φορά, θα εστιάσω στις προτάσεις για την οικονομία.

«Η επιβολή του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα αρχίζει από την εποχή των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Σημίτη», αναφέρεται στο κείμενο. Στη συνέχεια, στην ίδια μάλιστα παράγραφο, λέει ότι «τα χρόνια των μνημονίων χάθηκαν 850.000 θέσεις εργασίας που χρειάστηκαν για να δημιουργηθούν 17 χρόνια, με μέση ετήσια αύξηση του ΑΕΠ 4%». Δηλαδή, συμπεραίνουμε, τα χρόνια κατά τα οποία σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόστηκαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές, δημιουργήθηκαν 850.000 θέσεις εργασίας και η ανάπτυξη έτρεχε με 4% ετησίως. Σήμερα, που επίσης εφαρμόζονται νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αυτές οι θέσεις εργασίας εξαφανίζονται και έχουμε ύφεση. Βρείτε την αντίφαση!

Το μεροκάματο της Κυριακής

Όταν πριν από λίγα χρόνια θεσμοθετήθηκε το ενιαίο ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, η Γενική Συνομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδος ήταν κάθετα αντίθετη. Της ΓΣΒΕΕ προΐστατο τότε ένας ζαχαροπλάστης, ο οποίος ο ίδιος λειτουργούσε το κατάστημά του σε καθεστώς πλήρως απελευθερωμένου ωραρίου, συμπεριλαμβανομένων Κυριακών, αργιών, εορτών και βραδινών ωρών. Αλλά δεν ήθελε να μπορούν να κάνουν το ίδιο και τα άλλα καταστήματα.

Αξιοπρεπής Βασική Εθνική Σύνταξη για όλους

Σύμφωνα με την έκθεση της ΤτΕ για τη νομισματική πολιτική που δημοσιοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα, το ποσοστό αναπλήρωσης του εισοδήματος στη σύνταξη θα πέσει, το διάστημα 2020-2060 στο 48,5% κατά μέσο όρο, έναντι 95,7% (το υψηλότερο στον ΟΟΣΑ!) που ήταν μέχρι το 2010. Αυτό σημαίνει ότι, «ελλείψει άλλων πηγών εισοδήµατος, το µειωµένο ποσοστό αναπλήρωσης του πρώτου πυλώνα θα οδηγεί κάτω από το όριο της σχετικής ένδειας όσους κατά τη διάρκεια του εργασιακού τους βίου λάµβαναν µέχρι και 1,2 φορές το διάµεσο εισόδηµα». Δεδομένης της πολύ σημαντικής μείωσης του βασικού και του μέσου μισθού, οι περισσότεροι συνταξιούχοι θα ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. 

Οι κρατήσεις για τη σύνταξη παραμένουν εξαιρετικά υψηλές, το ίδιο και η φορολογία, το προσδοκώμενο όμως εισόδημα κατά τη συνταξιοδότηση έχει περιοριστεί στο ελάχιστο. Προφανώς μόνο κατ' ευφημισμό είναι κρατήσεις για σύνταξη. Θα έπρεπε ευθέως να ειπωθεί ότι ένα μικρό μέρος αυτών στηρίζουν το ασφαλιστικό, ενώ το μεγαλύτερο μέρος κατευθύνεται, όπως ακριβώς και τα έσοδα από τη φορολογία, στη διατήρηση του πελατειακού κράτους. Η κυβέρνηση δεν λέει το προφανές: οι συνταξιοδοτικές κρατήσεις είναι φορολογία.

Για αντιστάθμισμα, η έκθεση προτείνει την «αξιοποίηση της επαγγελματικής και ιδιωτικής ασφάλισης» - δεν μας λέει όμως με τι χρήματα θα πρέπει να την πληρώσουν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η πρόταση της Δράσης για κατάργηση των εισφορών εργοδότη και εργαζομένου και σύνταξη για όλους στα 67 από τον προϋπολογισμό είναι εξαιρετικά επίκαιρη. Με τις σημερινές δυνατότητες του προϋπολογισμού, η σύνταξη αυτή θα έφτανε τα 700 ευρώ, θα ήταν δηλαδή σχεδόν διπλάσια από τις τρέχουσες αγροτικές συντάξεις και αρκετά μεγαλύτερη από την πλειονότητα των συντάξεων.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα αυτής της πρότασης; Αυτομάτως, αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα του εργαζομένου κατά 20% και μειώνονται οι δαπάνες του εργοδότη κατά 22% για τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ – υπάρχουν φυσικά διαφοροποιήσεις ανάλογα με το ταμείο, την αρχαιότητα του ασφαλισμένου, κλπ, ενώ σε άλλα ταμεία η αύξηση, δεδομένου ότι οι κρατήσεις δεν είναι αναλογικές του εισοδήματος, μπορεί να είναι πολύ μεγαλύτερη ή μικρότερη. Το επί πλέον αυτό εισόδημα μπορεί να διοχετευθεί όπου επιθυμεί αυτός που το λαμβάνει: ο εργαζόμενος θα μπορεί αν θέλει να αγοράσει ένα ιδιωτικό συνταξιοδοτικό συμβόλαιο. Ο εργοδότης μπορεί να επενδύσει για την ανάπτυξη της επιχείρησής του, να αυξήσει τον μισθό του υπαλλήλου ή να προσλάβει και κάποιον καινούριο. Και πάντως, σημαντικό μέρος των χρημάτων αυτών θα κατευθυνθεί στην αγορά – το πολυπόθητο «να πέσουν χρήματα στην αγορά» που εναγωνίως ψάχνουμε.

Η κατάργηση των εισφορών οδηγεί επίσης σε σημαντική μείωση του γραφειοκρατικού κόστους για τις επιχειρήσεις και των δαπανών για το δημόσιο (μισθοδοσία υπαλλήλων, ενοίκια κτιρίων, καθημερινά έξοδα λειτουργίας). Η πρόταση όμως έχει κυρίως ένα άλλο, εξαιρετικά σημαντικό πλεονέκτημα: δημιουργεί ένα δίχτυ προστασίας για όλους, ακόμα και για τους ανθρώπους που δεν έχουν δουλέψει καθόλου: το πραγματικό κοινωνικό κράτος δεν αφήνει στην τύχη τους τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας και δεν έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Σήμερα, το κοινωνικό κράτος στη χώρα μας σπαταλά πόρους για διάφορα επιδόματα και προγράμματα στήριξης χωρίς σαφή κριτήρια ένταξης, ενώ χιλιάδες συνταξιούχοι λαμβάνουν συντάξεις προσβλητικά χαμηλές. Άλλοι συνάνθρωποί μας δεν καταφέρνουν να συμπληρώσουν τις απαραίτητες εισφορές λόγω μακροχρόνιας ανεργίας. Η αντιμετώπιση αυτών των καταστάσεων πρέπει να είναι προτεραιότητα.

Η πρόταση της Δράσης διαφέρει σημαντικά από την βασική σύνταξη που ήδη ψήφισε η κυβέρνηση με το νέο ασφαλιστικό και θα εφαρμοστεί από το 2015. Αυτή θα είναι αρχικά 360 ευρώ, με το υπόλοιπο ποσό - αν προκύπτει - να υπολογίζεται βάσει συντελεστών. Στην περίπτωση αυτή δεν καταργούνται οι εισφορές, δεν μειώνεται η γραφειοκρατία για τις επιχειρήσεις και διατηρούνται τα ταμεία. Δεν αυξάνεται το διαθέσιμο εισόδημα για κανέναν. Κυρίως, δεν καλύπτονται όλοι οι πολίτες. Η βασική σύνταξη έτσι όπως έχει θεσπιστεί παρουσιάζει σημαντικά μειονεκτήματα και αδικεί τους ασφαλισμένους.

Μπορούμε και χρειάζεται να προωθήσουμε τη σταδιακή εφαρμογή της πρότασης της Δράσης για μια αξιοπρεπή Βασική Εθνική Σύνταξη για όλους. Πρέπει να επεξεργαστούμε τις λεπτομέρειες της εφαρμογής, όπως την απαραίτητη μεταβατική περίοδο, το θέμα των δαπανών υγείας και κάποια εισοδηματικά κριτήρια. Αλλά είναι στο σωστό πνεύμα, προς τη σωστή κατεύθυνση. 

(Το κείμενο αυτό δημοσιεύθηκε στις 5/6/2013 στην Εστία)

Ψήφος εμπιστοσύνης στις δυνατότητές μας!

Όλη την προεκλογική περίοδο, ο κάθε ένας από εμάς τους υποψηφίους έχει μιλήσει με πολλούς πολίτες (ελπίζουμε όχι πελάτες) και έχει αναλύσει διεξοδικά τις προτάσεις τις ΔΡΑΣΗΣ. Για την κατάργηση των εργοδοτικων εισφορών και των εισφορών εργαζομένου και τη Βασική Εθνική Σύνταξη, για την παροχή υπηρεσιών υγείας για όλους σε ένα αξιοπρεπές επίπεδο από τον προϋπολογισμό, για την απλοποίηση της φορολογίας εισοδήματος και της φορολογίας ακινήτων, για το άνοιγμα όλων των αγορών και των επαγγελμάτων. Οι πολίτες μας έχουν "ανακρίνει" και προσπαθήσαμε να απαντήσουμε με τον πιο σωστό τρόπο. Μάλιστα, δεχθήκαμε ερωτήσεις πολύ πιο συγκεκριμένες και απαιτητικές από ό,τι οι εκπρόσωποι των άλλων κομμάτων, καθώς οι προτάσεις οι δικές μας ήταν καθ´όλα καινοτόμες.

Όλα αυτά είναι καλά. Το σημαντικότερο όμως κατά τη γνώμη μου δεν είναι αυτές οι συγκεκριμένες προτάσεις της ΔΡΑΣΗΣ, αλλά η αντίληψη που θέλει να φέρει στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα και το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο διαμορφώνει τις πολιτικές της, δηλαδή ο φιλελευθερισμός και η πρακτική αντιμετώπιση των ζητημάτων.

Τι θέλουμε;

Μια αποτελεσματική δημόσια διοίκηση, που θα υπάρχει για να εξυπηρετεί το πολίτη και όχι για να θέτει προσκόμματα στη δραστηριότητα του.
Ένα στιβαρό θεσμικό και νομικό πλαίσιο. Ο έλεγχος των εξουσιών να είναι πραγματικός, η δικαιοσύνη να είναι όχι μόνο ταχεία αλλά και δίκαιη, με κανόνες που θα ισχύουν για όλους.
Ένα σταθερό και δίκαιο φορολογικό πλαίσιο, που δεν θα αλλάζει κάθε τρεις και λίγο και που δεν θα απαιτεί από τον επιχειρηματία και τον ιδιώτη να έχουν συνέταιρό τους το κράτος σε κάθε τους δραστηριότητα.
Ένα κοινωνικό κράτος δίκαιο, με αξιοπρεπείς παροχές για όλους.
Ποιοτική δημόσια παιδεία για όλους. Παιδεία που θα ετοιμάζει τους νέους ώστε να γίνουν σωστοί πολίτες, που θα μπορούν να πατούν στα πόδια τους, να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις για να δημιουργήσουν.

Αυτό το πλαίσιο αρχών είναι εκείνο που δείχνει εμπιστοσύνη στις ικανότητες του κάθε πολίτη και της χώρας συνολικά. Το σύνθημα της ΔΡΑΣΗΣ, "δώσε ψήφο εμπιστοσύνης στον εαυτό σου", δεν είναι τυχαίο, αντανακλά ακριβώς αυτή την πίστη, ότι στις κατάλληλες συνθήκες οι Έλληνες μπορούν να μεγαλουργήσουν.

Αν, όπως το ελπίζω, η ΔΡΑΣΗ μπει στη Βουλή αύριο και συνεργαστεί με άλλες φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις για το σχηματισμό κυβέρνησης, θα πιέσει για προτάσεις πολιτικής που να πληρούν αυτά τα δεδομένα. Υπάρχουν και στα (πρώην) μεγάλα κόμματα άνθρωποι που ασπάζονται αυτές τις ιδέες, αλλά βεβαίως πνίγονται στο γενικότερο χαμό - μπορεί να αναρωτηθεί κανείς γιατί παραμένουν σε αυτά...

Το στοίχημα είναι να ξεπεράσουμε τις φοβίες μας, να καταφέρουμε στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις να ευημερήσουμε εδώ, στην Ελλάδα. Δεν είναι εύκολο, καθώς τα κίνητρα που είχε ο Έλληνας μέχρι σήμερα και η παιδεία που έχει λάβει τον οδηγούν να αντιμετωπίζει το κράτος σαν πατερίτσα: είναι απαραίτητο για την ισορροπία του, αλλά δεν του επιτρέπει να τρέξει. Στη ΔΡΑΣΗ πιστεύουμε ότι ο Έλληνας μπορεί όχι απλά να τρέξει αλλά να πετάξει, και θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να του δώσουμε φτερά.

Ο «ανάλγητος φιλελευθερισμός» στην καθημερινότητά μας

Όπως κάθε μέρα, έτσι και την περασμένη Τετάρτη πήγα στο γραφείο, που βρίσκεται στο Σύνταγμα, με το λεωφορείο. Η διαδρομή ήταν σχετικά σύντομη, γιατί στο μεγαλύτερο μέρος της υπάρχουν λεωφορειόδρομοι (νόμος του Στέφανου Μάνου, το 1991). Επειδή η μέρα ήταν ανοιξιάτικη και είχα ξεκινήσει νωρίς, κατέβηκα λίγο νωρίτερα και περπάτησα τον πεζόδρομο της Βουκουρεστίου, όπου μόλις άνοιγαν τα μαγαζιά (οι πεζοδρομήσεις στην Αθήνα ξεκίνησαν από εδώ το 1978, με νόμο του Μάνου).

Εργάζομαι σε ιδιωτική τράπεζα, η οποία μετά την ιδιωτικοποίησή της αναπτύχθηκε ραγδαία, χρηματοδότησε ανταγωνιστικά την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, πλήρωσε εκατομμύρια σε φόρους και ασφαλιστικές εισφορές, δημιούργησε χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, εκπαίδευσε χιλιάδες στελέχη και εξήγαγε την τεχνογνωσία της στο εξωτερικό (το άνοιγμα της τραπεζικής αγοράς έγινε το 1992 με νόμο που φέρει την υπογραφή του Στέφανου Μάνου). Παρά τη μικρή πρωινή βόλτα, δεν άργησα, αλλά ήξερα ότι μπορούσα να αργήσω, διότι χάρη στην κινητή τηλεφωνία – και με ένα smart phone - μπορεί κανείς πλέον πολύ εύκολα να διεκπεραιώσει πολλές από τις καθημερινές εργασίες του από το κινητό (η κινητή τηλεφωνία αναπτύχθηκε σε ανταγωνιστική βάση και επιτυχώς στην Ελλάδα χάρη στο σχετικό νόμο Μάνου του 1992).

Το απόγευμα ακολούθησα άλλη διαδρομή. Πήρα το μετρό από το Σύνταγμα και κατέβηκα στην Πανόρμου, για να κάνω τα απαραίτητα ψώνια από το σούπερ μάρκετ (η σύμβαση του μετρό υπεγράφη το 1991 από τον Στέφανο Μάνο και τα έργα ξεκίνησαν αμέσως, άσχετα αν οι επίγονοί του το καθυστέρησαν όσο μπορούσαν. Σκέφτομαι τους Θεσσαλονικείς, που για περισσότερο από μία δεκαετία ακούν κυρίως υποσχέσεις για το μετρό της δικής τους πόλης). Το σούπερ μάρκετ ήταν ανοικτό παρά την προχωρημένη ώρα (η πρώτη απελευθέρωση του ωραρίου των καταστημάτων έγινε το 1992 με νόμο του Στέφανου Μάνου, αν και η κυβέρνηση που ακολούθησε την αναίρεσε, για να την επαναφέρει βεβαίως πετσοκομμένη αργότερα, καθώς δεν μπορείς με νόμο να πας ενάντια στην ίδια την πραγματικότητα). Η κίνηση στην Πανόρμου ήταν όπως πάντα μεγάλη, κυρίως λόγω των διπλο- και τριπλοπαρκαρισμένων αυτοκινήτων, και σκέφτηκα ότι αν είχε τηρηθεί ο νόμος του 1979 του Μάνου, που υποχρέωνε όλες τις νεοαναγειρόμενες πολυκατοικίες να διαθέτουν χώρους στάθμευσης, σήμερα θα ζούσαμε σε μία καλύτερη πόλη.

Η Δράση (η οποία κατέρχεται στις εκλογές σε συνασπισμό με τη Φιλελεύθερη Συμμαχία), εκτός από τις προτάσεις της για το αύριο της χώρας, έχει αναρτήσει στον ιστότοπό της και ειδικό σύνδεσμο με το έργο του επικεφαλής της, Στέφανου Μάνου. Είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που μόλις περιέγραψα, και το απολαμβάνουν όλοι οι Έλληνες, όχι μόνο οι κάτοικοι του κέντρου της Αθήνας. Επισκεφθείτε το σάιτ και διαβάστε γι αυτό. Μετά, επισκεφθείτε τους ιστοτόπους ΟΛΩΝ των άλλων κομμάτων που κατεβαίνουν στις εκλογές και προσπαθήστε να βρείτε ανάλογη πληροφορία. Δεν θα βρείτε. Σκεφθείτε μόνοι σας. Για ποια έργα τους θυμάστε τους κυρίους Σαμαρά (ίσως για τη μισή Μεσσηνία, διορισμένη στο Μουσείο της Ακρόπολης…) και Βενιζέλο (ίσως για το νόμο περί –μη- ευθύνης υπουργών, που παραγράφει τα πάντα…), τον κύριο Καμμένο, τον κ. Καρατζαφέρη, τις κυρίες Μπακογιάννη και Κατσέλη; Αναφέρω αυτούς που άσκησαν εξουσία μέσω των κομμάτων στα οποία συμμετέχουν ή συμμετείχαν. Πιθανώς για τους κ.κ. Τσίπρα, Παπαρήγα, Κουβέλη, να σκεφθείτε το «έργο» τους σε συνδικάτα και δήμους, όπως και πορείες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, παρεμπόδιση εργασίας.

Όταν βρεθείτε πίσω από το παραβάν την 6^η Μαΐου, θυμηθείτε τη διαπίστωσή σας και ψηφίστε ανάλογα.

It’s the economy (stupid)!

Όπως συμβαίνει κάθε φορά πριν από τις εκλογές, γίνεται πολύς λόγος για τα προεκλογικά debate μεταξύ των πολιτικών αρχηγών. Τα κόμματα δεν συμφωνούν, προτείνουν το κάθε ένα διαφορετικό τρόπο διεξαγωγής και στο τέλος, όπως κάθε φορά, θα καταλήξουν σε ένα μόρφωμα που δεν θα ικανοποιεί κανέναν – υποθέτω ούτε καν τους ίδιους τους συμμετέχοντες. 

Η γνώμη μου είναι ότι σε αυτές τις εκλογές, περισσότερο από ποτέ πρέπει να ακούσουμε με λεπτομέρειες και αριθμούς τι έχουν να προτείνουν οι δύο πολιτικοί αρχηγοί, Σαμαράς και Βενιζέλος, που διεκδικούν την πρωθυπουργία. Θα ήθελα να δω μία τηλεμαχία μεταξύ των δύο, με έναν δημοσιογράφο έμπειρο που να ξέρει από οικονομία, και πραγματικό διάλογο. Θέλω να φέρει ο ένας τον άλλο σε δύσκολη θέση, να πιέσει, όχι για τις αμαρτίες του παρελθόντος (οι συγγνώμες, «πολιτικές» η προσωπικές, δεν έχουν καμία αξία και δεν είναι ειλικρινείς) αλλά για τις προτάσεις για το μέλλον. Με αριθμούς. 

Το θέμα θα πρέπει να είναι αποκλειστικά η οικονομία και οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στη χώρα.  Προφανώς σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής τα πράγματα δεν είναι τέλεια, αλλά σήμερα κατά τη γνώμη μου η απελευθέρωση της οικονομίας, το άνοιγμα των επαγγελμάτων, η άρση των διοικητικών βαρών, είναι κινήσεις που μπορούν να γίνουν άμεσα – για μερικά αρκεί απλά ένας νόμος! -  και θα φέρουν αποτέλεσμα μεσοπρόθεσμα. Ήδη έχουμε χάσει πολύ χρόνο.

Θα ήθελα επίσης να έχω την ευκαιρία να ακούσω όλους τους πολιτικούς αρχηγούς. Επειδή στις εκλογές κατεβαίνουν πάρα πολλά κόμματα, η συμμετοχή όλων ταυτόχρονα σε μία τηλεμαχία μάλλον είναι δύσκολη. Ωστόσο, πρέπει να δώσουμε την ευκαιρία στους πολίτες να ακούσουν τις προτάσεις όλων των κομμάτων, ειδικά τώρα που πολλοί αποφασίζουν ότι θα ρίξουν ψήφο διαμαρτυρίας. Αυτός που θέλει να ψηφίσει διαμαρτυρόμενος πρέπει να γνωρίζει ότι επιλέγει για το μέλλον της χώρας και να επιλέξει μετά λόγου γνώσεως πού θα ρίξει την ψήφο του για να διαμαρτυρηθεί, να γνωρίζει τι σημαίνει η επιλογή του για την επόμενη των εκλογών, όχι μόνο για την ώρα της κάλπης. 

Για τον λόγο αυτό είναι εξαιρετικά σημαντική η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που ακύρωσε την απόφαση των υπουργών Τύπου κ. Καψή και Εσωτερικών κ. Γιαννίτση, με την οποία ουσιαστικά απαγορευόταν η προβολή των μικρότερων και εξωκοινοβουλευτικών κομμάτων. Οι κ.κ. υπουργοί, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τη συνταγματική νομιμότητα*, είχαν αγνοήσει προηγούμενη απόφαση του ΣτΕ, με την οποία είχε πάλι δικαιωθεί η Δράση, που είχε προσφύγει εναντίον του νόμου Παυλόπουλου για την τηλεοπτική προβολή των κομμάτων στις Ευρωεκλογές του 2009. Προς τιμήν του, το ΣτΕ αυτή τη φορά αποφάσισε αυθημερόν την Παρασκευή 20/4, ημέρα της προσφυγής, και ως αποτέλεσμα εξεδόθη νέα, αναθεωρημένη, δικαιότερη και δημοκρατικότερη απόφαση των δύο υπουργών για το θέμα. 

Από την προσφυγή της Δράσης επωφελούνται όλα τα μικρά κόμματα, στα οποία θα διατεθεί περισσότερος χρόνος για να εκθέσουν τις προτάσεις τους. Πρέπει να τα ακούσουμε. Σε αυτές τις εκλογές πρέπει να ψηφίσουμε όλοι, και πρέπει να ψηφίσουμε συνειδητά, έχοντας στο νου μας ότι αποφασίζουμε για το μέλλον της χώρας, για το αν θέλουμε ή όχι να είμαστε στην Ευρώπη, για το αν θέλουμε τα παιδιά μας να μπορέσουν να ευημερήσουν σε αυτή τη χώρα.  

* Αξίζει να διαβάσετε το σημερινό σχόλιο του Φαληρέως στην Καθημερινή για την αντίσταση που προέβαλλαν οι δύο υπουργοί στην τήρηση της συνταγματικής νομιμότητας.

Πρωινή εξόρμηση στη Διονυσίου Αρεοπαγήτου

Γεωργία Πανοπούλου, Α' Αθηνών, μην το ξεχνάμε!

Δέσποινα Στρατήγη, επίσης στην Α' Αθηνών

Σύνταξη 700€ για όλους, χωρίς εισφορές, στα 67. Γίνεται!

Η Δράση-ΦΙΣ προτείνει να δίνεται Βασική Εθνική Σύνταξη (ΒΕΣ) 700 ευρώ σε όλους, χωρίς εισφορές, όταν συμπληρώνουν το 67^ο έτος της ηλικίας τους. Επειδή πρόκειται για μία από τις πιο ρηξικέλευθες προτάσεις της, αντιγράφω εδώ την περιγραφή που έκανε ο ίδιος ο κ. Στέφανος Μάνος όταν ρωτήθηκε σχετικά (στο facebook):

“Ο λογαριασμός είναι απλός. Το κράτος πληρώνει ήδη ετησίως 18 δισ. ευρώ στους συνταξιούχους του Δημοσίου και στα συνταξιοδοτικά ταμεία για την κάλυψη των ελλειμμάτων τους. Με την πρότασή μας το ποσό περιορίζεται σε 15,12 δισ. ευρώ ετησίως.

Πως προκύπτει το 15,12;

700€ μηνιαίως για 12 μήνες, 8.400€ ετησίως στους 1,8 εκ. Έλληνες 67 και πάνω. 

Οικονομία 2,88€ δισ. ετησίως. 

Το 70% του πληθυσμού θα λαμβάνει σύνταξη μεγαλύτερη από αυτή που λαμβάνει σήμερα. Οι αγρότες τη διπλή. Το όφελος για την οικονομία τεράστιο. Οι καθαρές αποδοχές όλων των εργαζομένων θα αυξηθούν κατά το ποσό των κρατήσεων που τους γίνονται. 

Θα μηδενιστεί το κίνητρο για μαύρη εργασία και την απασχόληση παράνομων μεταναστών. Το κόστος μιας πρόσληψης θα περιοριστεί θεαματικά οπότε είναι λογικό να περιμένει κανείς αύξηση της απασχόλησης. Η κατάργηση των εισφορών θα αυξήσει κατακόρυφα την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων. Θα αυξηθεί η ευελιξία στην αγορά εργασίας μια και κανένας δεν θα αισθάνεται δεσμευμένος με το σύστημα ασφάλισης του.

Η μετάβαση από το σημερινό παλαβό και πανάκριβο σύστημα στο καινούργιο μπορεί να θίξει μερικούς (όχι τους ήδη συνταξιούχους) και ασφαλώς τους πολλούς απασχολούμενους στα ταμεία που δεν θα χρειάζονται πια. Οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα κολλάνε από τον φόβο της μεταβατικής περιόδου. Στην προκειμένη περίπτωση δεν πρέπει να κολλήσουμε. Τα κέρδη για το κοινωνικό σύνολο θα είναι τεράστια. Από μόνα τους είναι ικανά να ξαναβάλουν την Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης». 

Συμπληρώνω ότι θα υπάρχουν κίνητρα για ιδιωτική ασφάλιση για όσους επιθυμούν στο τέλος του εργασιακού τους βίου να λαμβάνουν μεγαλύτερη σύνταξη.

Έχετε ακούσει καλύτερη, πιο δίκαιη και πιο οικονομική για το κράτος πρόταση;