Τα τρία πράγματα που θα ήθελα για την Αθήνα

1. Ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στις μείζονες αποφάσεις για παρεμβάσεις στην πόλη, που αφορούν και επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινότητα τους.

Για παράδειγμα, συζητείται το έργο της πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου – Πατησίων, που έχει κυριολεκτικά διχάσει όσους ζουν και κινούνται στην πόλη, αλλά οι όποιες συζητήσεις και ενέργειες γίνονται ερήμην των πολιτών. Υπάρχει ο θεσμός των δημοτικών δημοψηφισμάτων, καλό είναι να ενεργοποιηθεί για τόσο σημαντικές αποφάσεις.

2. Προσαρμογή της λειτουργίας των παιδικών σταθμών, στην κατεύθυνση της σταδιακής διεύρυνσης του ωραρίου και των ημερών λειτουργίας, ώστε να εξυπηρετούν αποτελεσματικότερα τους γονείς.

Γιατί οι παιδικοί σταθμοί κλείνουν τον Αύγουστο;

Οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί στη χώρα μας λειτουργούν με τους εξής περιορισμούς:

1. Μένουν ανοικτοί έντεκα (μερικές φορές μόνο δέκα) μήνες τον χρόνο - κλείνουν όλον τον Αύγουστο. 
2. Κλείνουν τις "σχολικές διακοπές", και, κυρίως, πολλές συνεχόμενες μέρες κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα. Συνολικά, σχεδόν δύο ολόκληρους μήνες το χρόνο είναι κλειστοί - ποιος εργαζόμενος όμως έχει τη δυνατότητα να παίρνει δυο μήνες άδεια; 
3. Πολλοί δέχονται παιδάκια αφού έχουν αφήσει την πάνα, δηλαδή πολλές φορές μετά τα τρία τους χρόνια. Αυτή η απαίτηση είναι παράτυπη, αλλά απολύτως υπαρκτή. 
4. Δέχονται παιδάκια με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, τον Σεπτέμβριο. Αν ένα παιδάκι είναι πολύ μικρό τον Σεπτέμβριο αλλά μπορεί μετά το Πάσχα, ή πολύ απλά αφήσει την πάνα τον Δεκέμβριο, έχασε, οι γονείς θα πρέπει να περιμένουν το επόμενο σχολικό έτος. 
5. Λειτουργούν από τις οκτώ το πρωί μέχρι τις τέσσερις το αργότερο. Μάλιστα, πολλές φορές απαιτούν να παραλαμβάνουν οι γονείς τα παιδιά ένα τέταρτο νωρίτερα, διότι στις τέσσερις λήγει το ωράριο.