Συνέντευξη στην Επένδυση

Σε αυτή τη συνέντευξη στην Επένδυση, επανέρχεται το ερώτημα πώς συνεννοούνται οι "φιλελεύθεροι" της Δράσης με τους "σοσιαλιστές" του Ποταμιού. Η δική μου απάντηση βρίσκεται στο κείμενο που μπορείτε να δείτε πιο κάτω. Παραθέτω εδώ όμως μερικές σκέψεις ενός φιλελεύθερου οικονομολόγου που τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ, του Φ. Χάγεκ, για το κοινωνικό κράτος. Γιατί τα κοινά είναι περισσότερα από όσα χωρούν σε μία απάντηση εκατό λέξεων.

Όσο για τις διαφορές, η σύμπραξη όλων μας στο Ποτάμι "αποδεικνύει ότι, ακόμα και με διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές, έχουμε διάθεση να συζητήσουμε και να τα βρούμε. Συγκρίνετέ το αυτό με τα δύο κόμματα εξουσίας που αρνήθηκαν ακόμα και το ντιμπέιτ γιατί δεν μιλάνε ο ένας στον άλλο!"

"Nor is there any reason why the state should not assist the individuals in providing for those common hazards of life against which, because of their uncertainty, few individuals can make adequate provision. Where, as in the case of sickness and accident, neither the desire to avoid such calamities nor the efforts to overcome their consequences are as a rule weakened by the provision of assistance – where, in short, we deal with genuinely insurable risks – the case for the state's helping to organize a comprehensive system of social insurance is very strong.... Wherever communal action can mitigate disasters against which the individual can neither attempt to guard himself nor make the provision for the consequences, such communal action should undoubtedly be taken." (από το βιβλίο του "The road to serfdom").

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη, στον δημοσιογράφο Ρίζο Ψύλλο.

Μεθαύριο είναι οι εκλογές. Μπορείτε να συνοψίσετε με λίγα λόγια τη στρατηγική του καθενός από τα μεγαλύτερα κόμματα και να πείτε πού υπερέχει ο δικός σας συνδυασμός απέναντί τους;

ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ προτείνουν το ίδιο, ιδιοτελές, κρατικοδίαιτο μοντέλο οικονομίας, με τους ίδιους πίσω από το γκισέ στο οποίο υποχρεωτικά προσέρχονται οι πελάτες. Το Ποτάμι όμως, θέλει "να τ'αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα". Αταλάντευτα Ευρωπαίοι, είμαστε οι περισσότεροι χωρίς κομματικές περγαμηνές, αλλά με "ένσημα"στην αγορά: έχουμε φτιάξει εταιρίες, έχουμε υπάρξει υπάλληλοι σε άλλες, έχουμε στηθεί στην ουρά για τις συνδιαλλαγές μας με το Δημόσιο, ξέρουμε πώς είναι να πληρώνεσαι με "μπλοκάκι"ή να είσαι άνεργος, τι σημαίνει να έχεις ανάγκη το δημόσιο σύστημα υγείας για την περίθαλψή σου, ζούμε την ανεπάρκεια του δημόσιου σχολείου. Η ψήφος στο Ποτάμι είναι λοιπόν ψήφος εμπιστοσύνης στον εαυτό μας: με δουλειά, αξιοκρατία και ισότητα απέναντι στον νόμο, ξέρουμε ότι μπορούμε να πετύχουμε πολλά.

Οι ευρωβουλευτές του Ποταμιού εντάχθηκαν στη σοσιαλιστική ομάδα του ευρωκοινοβουλίου. Πώς συμβιβάζεται αυτό με τον φιλελευθερισμό της Δράσης;

Καταρχήν να πούμε ότι βασικές αξίες που στην Ελλάδα θεωρούνται "αριστερές", όπως η ισότητα απέναντι στον νόμο, η αξιοκρατία και ο σεβασμός στα ατομικά δικαιώματα, είναι στην καρδιά της φιλελεύθερης ιδεολογίας αλλά και των αρχών του Ποταμιού. Κι ακόμα, ότι όσοι συμπράττουμε στο Ποτάμι, συμφωνούμε πλήρως ως προς τη διάγνωση των βασικών προβλημάτων της χώρας - την αναποτελεσματικότητα και το μεγάλο μέγεθος του Δημοσίου, που στραγγαλίζουν τον ιδιωτικό τομέα με την υπερφορολόγηση, την αναξιοκρατία, την ποιότητα της δικαιοσύνης. Αν έχουμε διαφορές, αυτές ίσως εντοπίζονται στην οικονομία, αλλά σε θέματα που η Ελλάδα θα πρέπει να τα αντιμετωπίσει αργότερα: προέχει να συμφωνήσουμε - και όλοι στο Ποτάμι συμφωνούμε - ότι πρέπει να ενισχυθεί η παραγωγή και έπεται να δούμε πώς ο νέος πλούτος που θα δημιουργηθεί θα φορολογηθεί - με ενιαίο συντελεστή, όπως θα πρότεινε ένας φιλελεύθερος ή προοδευτικά, όπως ένας σοσιαλδημοκράτης. Η σύμπραξή μας όμως αποδεικνύει ότι, ακόμα και με διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές, έχουμε διάθεση να συζητήσουμε και να τα βρούμε. Συγκρίνετέ το αυτό με τα δύο κόμματα εξουσίας που αρνήθηκαν ακόμα και το ντιμπέιτ γιατί δεν μιλάνε ο ένας στον άλλο!

Πώς βλέπετε την εκτίμηση ότι ο αντιευρωπαϊσμός κυριαρχεί σ΄ αυτές τις εκλογές;

Έτσι είναι, και αυτό είναι δυστύχημα για την Ελλάδα και για την Ευρώπη. Ατυχώς, οι Ευρωπαίοι εταίροι μας επέλεξαν να στηρίξουν το παλαιό πολιτικό σύστημα, με όλες του τις ατέλειες. Έδωσαν στους ίδιους ανθρώπους που μας έφεραν στη χρεοκοπία τα χρήματα για να συνεχίσουν να υπάρχουν οι ίδιοι και το πελατειακό σύστημα που δημιούργησαν, και αδιαφόρησαν για τον ιδιωτικό τομέα που συνθλίβεται κάτω από το βάρος της υπέρογκης φορολογίας. Αποδέχτηκαν κάθε νέο εισπρακτικό μέτρο, αλλά δεν απαίτησαν ποτέ δραστική μείωση των δαπανών. Δέχθηκαν τις εκατοντάδες χιλιάδες πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, αλλά αδιαφορούν για τους ελεύθερους επαγγελματίες που αδυνατούν να πληρώσουν τον ΟΑΕΕ για τις κάκιστες υπηρεσίες που τους παρέχει. Οι πολίτες τα βλέπουν αυτά και τα αξιολογούν. Όμως, την τελική ευθύνη φέρει πάντα η κυβέρνηση της χώρας: οι χειρισμοί της συγκυβέρνησης μας έφεραν πάλι κοντά στο Grexit, όχι των δανειστών. Και πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ελλάδα μόνο μέσα στην Ευρώπη μπορεί να έχει ένα μέλλον ευημερίας και ανάπτυξης.