Συνέντευξη στο iefimerida.gr

Επιγραμματικά αλλά συγκεκριμένα, για την αντιμετώπιση της ανεργίας "χρειάζονται τρία πράγματα: μείωση των φορολογικών και ασφαλιστικών βαρών για τις επιχειρήσεις, σύνδεση των σπουδών με τις ανάγκες της αγοράς και απλοποίηση όλων των διαδικασιών που αφορούν στη σχέση της επιχείρησης, μικρής ή μεγάλης, και του αυτοαπασχολούμενου με το Δημόσιο", απάντησα όταν ρωτήθηκα για το θέμα από το iefimerida.gr.

Μερικοί βέβαια πιστεύουν ότι η ανεργία θα αντιμετωπιστεί με αθρόες προσλήψεις στο Δημόσιο (βλ. π.χ. διακομματικό προεκλογικό ρουσφέτι στο Μετρό) και με αύξηση του κατώτατου μισθού. Με τα λεφτά των άλλων πάντα.

Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη:

Από τις κρισιμότερες εκλογικές αναμετρήσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου, αυτή της 25ης Ιανουαρίου. Κατά τη γνώμη σας, ποιο είναι το ουσιαστικό διακύβευμα αυτών των εκλογών;

Αυτό δεν λέγαμε και το 2012; Κάθε φορά όμως το διακύβευμα είναι το ίδιο: να γίνει η Ελλάδα μία καλύτερη χώρα για να ζεις, να επιχειρείς, να εργάζεσαι και να μεγαλώνεις τα παιδιά σου. Αυτό προϋποθέτει μία κυβέρνηση που θα δώσει βάρος στην ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, που μόνος του έχει σηκώσει το πλήγμα των 1,4 εκατ. ανέργων.  Μόνο ένας ανταγωνιστικός σε διεθνές περιβάλλον ιδιωτικός τομέας, που θα λειτουργεί σε ένα πλαίσιο κανόνων ίδιων για όλους, μπορεί να δημιουργήσει τις νέες θέσεις εργασίας που έχουμε ανάγκη. Ταυτόχρονα, πρέπει να υποστηρίζεται από ένα λειτουργικό Δημόσιο, που αντί να είναι τροχοπέδη θα είναι αρωγός στην ανάπτυξη της χώρας – γι αυτό χρειάζεται η αναδιοργάνωση, η αξιολόγηση και η μείωση του κόστους του, που ως ποσοστό του ΑΕΠ έχει δυστυχώς αυξηθεί τα χρόνια της κρίσης. Και βεβαίως, όλα αυτά πρέπει να γίνουν μέσα στην Ευρώπη και με νόμισμα το ευρώ. Αυτές είναι οι βασικές προτεραιότητες του Ποταμιού.

Μπορείτε να μου πείτε, συγκεκριμένα όμως, πώς μπορεί να καταπολεμηθεί η ανεργία στους νέους, και όχι μόνον, που μαστίζει η χώρα;

Χρειάζονται τρία πράγματα: μείωση των φορολογικών και ασφαλιστικών βαρών για τις επιχειρήσεις, σύνδεση των σπουδών με τις ανάγκες της αγοράς και απλοποίηση όλων των διαδικασιών που αφορούν στη σχέση της επιχείρησης, μικρής ή μεγάλης, και του αυτοαπασχολούμενου με το Δημόσιο. Δυστυχώς, αυτές δεν φαίνεται να είναι οι προτεραιότητες των κομμάτων εξουσίας. Η πρόσφατη επαναφορά των τελών για τα επιμελητήρια μέσα στον Ιανουάριο, το τεράστιο φορολογικό και ασφαλιστικό κόστος όσων εργάζονται με μπλοκάκι, είναι ενδεικτικά της πολιτικής της απερχόμενης συγκυβέρνησης, που ποτέ δεν πίστεψε στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις αλλά έκανε όσα λιγότερα μπορούσε – γι αυτό εξάλλου έχει επανέλθει η κουβέντα για Grexit και στάση πληρωμών. Κι ο ΣΥΡΙΖΑ από την πλευρά του δηλώνει ότι ούτε αυτά τα λίγα δεν θα στηρίξει, αλλά θα τα ανατρέψει, συντασσόμενος με κάθε συντεχνία και πελατειακή απαίτηση. Θυμίζω ότι μαζί προχώρησαν στην επαναπρόσληψη των απολυμένων του Μετρό, ένα τεράστιο σκάνδαλο της ΝΔ που αποκάλυψε ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης. Δεν θα λυθεί με ρουσφετολογικές προσλήψεις στο Δημόσιο το πρόβλημα της ανεργίας.

Ανήκετε στη Δράση, ένα κόμμα φιλελεύθερο, που συμπράττει με το Ποτάμι, στους κόλπους του οποίου συναντάμε ανθρώπους οι οποίοι συμμετείχαν κατά το παρελθόν σε αριστερά ψηφοδέλτια. Δεν ανησυχείτε μήπως αυτό προκαλέσει σύγχυση και αποπροσανατολίσει τους υποστηρικτές της Δράσης;

Οι ψηφοφόροι της Δράσης θα βρουν στο Ποτάμι τα στελέχη της Δράσης που γνωρίζουν (πολλά από τα οποία έχουν θητεύσει και στην Αριστερά), ανθρώπους που ήταν παλαιότερα στη Δράση, άλλους που βρέθηκαν στο παρελθόν σε άλλα ψηφοδέλτια και ανθρώπους που πολιτεύονται για πρώτη φορά. Όλοι αυτοί έχουν ένα κοινό μέλημα, ποιες είναι και πώς θα υλοποιηθούν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται η χώρα για να πάει μπροστά: η αναδιάρθρωση του Δημοσίου, η βελτίωση της διαδικασίας απονομής της δικαιοσύνης, η μείωση των φορολογικών βαρών για ιδιώτες και επιχειρήσεις, η ισότητα απέναντι στον νόμο και η αξιοκρατία. Οι υποστηρικτές της Δράσης έχουν λοιπόν σε αυτές τις εκλογές τη ρεαλιστική πιθανότητα να εκλέξουν, μέσα από το σύνολο των πολύ αξιόλογων υποψηφίων του Ποταμιού, έναν άνθρωπο που θα θέσει αυτές τις προτεραιότητες στην επόμενη Βουλή.

Είσαστε μία νέα γυναίκα, μία νέα πολιτικός. Γιατί δεν βλέπουμε περισσότερες γυναίκες στην πολιτική;

Γιατί η ενασχόληση με την πολιτική, ειδικά όταν δεν βιοπορίζεται κανείς από αυτή, θέλει να διαθέτεις πολύ από τον προσωπικό σου χρόνο και οι γυναίκες δεν έχουν συνήθως αυτή τη δυνατότητα. Αυτό οφείλεται κυρίως στην κουλτούρα μας: οι δουλειές του σπιτιού και η φροντίδα των παιδιών είναι σε μεγάλο βαθμό γυναικεία υπόθεση, ακόμα και όταν και οι δύο σε ένα ζευγάρι εργάζονται – έτσι όμως οι γυναίκες αναγκαστικά μένουν πίσω. Πιστεύω ότι αν υπήρχαν οι υποδομές, κυρίως για τη φροντίδα των παιδιών σε μικρή ηλικία, των αρρώστων και των ηλικιωμένων, κι αν είχαμε την κουλτούρα της ανάθεσης αυτών των εργασιών σε τρίτους ή της μεγαλύτερης συμμετοχής των ανδρών, θα ήμασταν περισσότερες στην πολιτική και στην αγορά εργασίας, όπως συμβαίνει στις βορειοευρωπαϊκές χώρες. Αλλά αυτά τα ζητήματα δυστυχώς δεν είναι προτεραιότητα στον δημόσιο διάλογο. Πρέπει πάντως να καταλάβουμε ότι σπαταλούμε ένα μεγάλο τμήμα του φυσικού ταλέντου της χώρας και της επένδυσης που έχουμε κάνει σε αυτό μέσω της εκπαίδευσης. Η αύξηση της απασχόλησης των γυναικών είναι κλειδί για την ανάπτυξη της οικονομίας συνολικά: μία γυναίκα που εργάζεται δημιουργεί πλούτο και χρησιμοποιεί αγαθά και υπηρεσίες που δεν έχουν λόγο ύπαρξης αν μένει στο σπίτι της. Αυτός είναι ο δρόμος που ακολούθησαν οι ανεπτυγμένες χώρες, ας ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους.

iefimerida.gr, 19/1/2015